Trzeba zaatakować sam środek! *Krzyknął elf do swego przywódcy, lecz póki co żadnych rozkazów nie otrzymywał, wiec zostawał przed bramą. Jedną z szabli uderzył orka z lewej strony, tak że lekko się zakręcił, a drugą szybko pociągnął od drugiej strony, tak że po chwili głowa orka odbijała się po zimnej i udeptanej ziemi. W międzyczasie jeden z orków zaszedł go od tyłu i zamachnął się mocno. Calthaniel poczuł ból w klatce piersiowej. Zwrócił ostrza do tyłu i przebił brzuch orka. Dotknął dłonią miejsca, gdzie ork go trafił. Trochę krwi...jedno żebro lekko nacięte, więc nic takiego* Kapitanie! Trzeba zaatakować zbrojownię! *Krzyknął. W jego stronach orkowie potrafili posługiwać się łukami...tak czy siak - zbrojownia powinna zostać przejęta. Elf zwrócił szybko swój wzrok na obóz orków...czyżby widział w środku drugą grupę? Cholera wie...*

*Spojrzał na orka który dobijał swojego ziomka, a następnie strzelił w brzuch potwora powietrzem tak, że jego wnętrzności znalazły się kawałek za nim. Wyczuł że nie ma już magicznej mocy. Sięgnął ręką do torby, ale nie mógł znaleźć butelki, a jeden z orków to zauważył i rzucił się na kapitana. Sirr wziął laskę w dwie dłonie. Zacisnął na niej ręce z całej siły i przygotował się do uniku.* Gdzie ta grupa pierwsza? Powinni już dawno tu być. Pewnie mają kłopoty z dowódcą. Utrzymajmy się jeszcze trochę czasu, nie zażądam odwrotu, koniec jest zbyt bliski! *Krzyknął odskakując na bok przed wielkim mieczem orka. Wykorzystując wybicie z równowagi kopnął orka, lecz z niewielkim skutkiem, bo zamiast wywrócić się, potwór tylko zachwiał się trochę do tyłu. Sirr bez namysłu uderzył do laską w głowę. Tym razem się wywrócił. Miecz leżał wbity w ziemie. Odrzucił laskę i wziął go do ręki. Trudno mu było nim władać dwoma rękami, wyglądał na lżejszego, w końcu orkowie walczyli nimi jedną ręką jakby to były patyki. Ork już się podnosił, ale Sirr niewprawnym ruchem dłoni uderzył nim bestie. Ork zawył z bólu. Sirr trafił go w klatkę piersiową, ale miecz utknął. Sirr odskoczył od okra, może tym razem będzie miał czas na znalezienie buteleczki. Odsunął się i zaczął szukać. Ork w tym czasie wstał i wyciągnął topór. Krew lała się, ale ork spokojnie mógł wytrzymać jeszcze kilka godzin. Sirr wyciągnął buteleczkę i wypił jej zawartość, a następnie od razu wyprostował ręce w stronę orka, lecz ork był szybszy. Uderzył Sirra z pięści. Sirrowi zrobiło się ciemno przed oczami, i po chwili poczuł gwałtowny ból w pobliżu oka, ale nie miał czasu na myślenie. Przeturlał się w bok, uniki chyba były jego głównym atutem. Topór trafił obok jego ręki. Ork nadepnął na Sirra jedną nogą, żeby nie ruszał się zbytnio, a następnie podniósł topór. Sirr wyciągnął szybko ręce i krzyknął zaklęcie. Z jego rąk wystrzeliła błyskawica, a ork odskoczył i w drgawkach zaczął umierać na ziemi. Sirr wstał, lecz widać było po nim, że nie da rady walczyć zbytnio. Czyżby grupa druga poległa? Oby zabiła dowódcę. Spojrzał na swoją grupę. Żołnierze radzili sobie dobrze... przynajmniej oni. Sirr podniósł laskę i rozejrzał się. Musiał być ostrożny, ponieważ tym razem już nie da rady odskoczyć.*

Odczekała aż przywódca znajdzie się cztery stopy z przodu, ruszając na prawe skrzydło. Nie spodziewała się problemów większych z orkami, to może i silne masy cielska ale tracą dużo na zręczności i refleksie. W takim układzie siły się równoważyły, dodać też trzeba że trudno jest trafić w coś znacznie mniejszego. Jakby tego było mało, ciężkie uzbrojenie ograniczało ruchy zaś z drugiej strony czekało ja bojowe zadanie- ominąć napierśnik i wbić ostrze w miejsce łączenia gdzie nie napotka żadnego oporu. Wpierw lewicą z pochwy przy udzie wydostała sztylet obusieczny, prawica dobyła rapieru. Czas działać.
Wpierw zmierzyć jej się przyszło z orkiem niższym a tęższym niżeli normalny okaz. Chciał ciosem z góry przepołowić ją toporem. Uniknęła ruchu, uciekając w lewy bok, a sztych jej oręża ciął pod jego pachą miała nadzieje że przerwała tętnice. Obejrzała się za siebie i to był pierwszy błąd dzisiaj wykonany. Nad jej głową ze świstem przeleciał nadziak, wbijając się nieopodal w ziemię. Zobaczyła przed sobą następne, olbrzymie plugastwo, zaś na drugim planie, tuż za nim wychynął pan i władca- przywódca we własnej osobie. Nie było mowy o pomyłce, wyglądał na  wyższego stażem i o wiele lepiej ubrany. Hełm z byczym porożem zdobił jego głowę zaś bielmo na prawym oku znaczyło zaprawienie w boju- to był ich cel. A może nie? Na ramieniu olbrzyma spoczęła koścista dłoń osobnika którego twarz niknęła w mroku kaptura, który zdecydowanie nie był orkiem, a mimo iż chodziło to nie zdawało się istotą żywą. Aura jaką tworzyło wokół siebie napawała niepokojem. Tego plan nie obejmował.
- Co do cholery...- Zdążyła zaledwie wyrzucić z siebie to słowa bo widok przesłonił jej szarżujący nań wróg, właściciel nadziaka, z drugiej zaś strony topór-mistrz. W ostatnim momencie padła na ziemie i przeturlała się w bok, nie widząc jak dwie masy zderzają się ze sobą w kolizji.

Ostatnio edytowany przez Rahela (2009-08-27 22:57:29)

*Elf nie mógł czekać na cud i na kolejne posiłki...przywódca nie wydawał rozkazów, a za palisadą orków mogła właśnie ginąć druga grupa. Rozglądnął się dookoła czy żaden ze stworów na niego nie biegnie, po czym ruszył pędem w stronę wysadzonej bramy. Wybiegł kolejny ork, który biegł także prosto na niego. Gdy byli już blisko, Calthaniel skulił się mocno, w ciągłym biegu i przejechał bestii szablą po piszczelach. Ork zawył z bólu i padł na ziemie, lecz oczywiście ciągle żył. Mężczyzna wyprostował się i wbił mu drugą szablę w kark, w miejscu łączenia się hełmu i zbroi. Teraz już nigdzie nie ucieknie. Wbiegł na teren orków i stanął w miejscu. Wysilił słuch...po chwili usłyszał że coś zmierza w jego stronę...coś znacznie mniejszego od orka..no i szybszego. Uskoczył w bok, lecz nie zdążył i strzała wbiła mu się w udo na wylot, zahaczając lekko o kość. Elf zacisnął zęby z bólu. Złamał grot i wyciągnął strzałę z nogi. Nie dobrze...teraz jego ruchy będą znacznie wolniejsze i bardziej uzależnione od krwawiącej nogi. Wstał i podniósł koszulę, a zza paska spodni wyciągnął sztylet, którym cisnął w stronę orka-łucznika. Łucznik jak to łucznik...ciężkiego pancerza nie miał, ani tym bardziej hełmu żadnego, wiec sztylet gładko wbił mu się w oko. Rozejrzał się w poszukiwaniu drugiej grupy, gdy nagle spostrzegł dwie znane mu kobiety i wielkiego orka, który wyróżniał się znacznie od innych. Zaczął biec jak najszybciej tylko mógł w jego stronę, lecz to bardziej przypominało chód sportowy, niż bieg. Gdy był tuż za plecami bestii i miał go po cichu uśmiercić, ów ork musiał wyczuć jego obecność, po wielki łokieć zawędrował w stronę elfa. Calth upadł na ziemie z krwawiącym, jeśli nie złamanym nosem. Uniósł jedną ze swych szabli i wbił ją orkowi w stopę. Ich domniemany przywódca zawył i obrócił się do elfa. Uniósł go za jego lnianą koszulę i spojrzał mu prosto w oczy, po czym odrzucił gdzieś w lewo na beczki z piwem. Elfi mężczyzna krzyknął z bólu, gdyż nadcięte wcześniej żebro, właśnie pękło...*

Oj nie jest tak łatwo ubić przywódcę, nie wystarczy skoczyć i wykonać jedne cięcie. Masz do czynienia z doświadczonym w połowie rzec można, myślącym ogromem mięśni. Masywna góra naciągnęła ramię nad swoja potylica i z łatwością zrzuciła kapłankę na ziemię jak natrętnego owada. Czuł posokę krwawą, która wylewała się w okolicach obojczyka, dotknął rany a widząc krew rozsierdził się wydając przeraźliwy okrzyk rozdzierając gębę uzbrojona w szereg pożółkłych zębów. Dwa razy z pięści wymierzył w swój napierśnik. W tym czasie postać znajdująca się w cieniu przywódcy wyciągnęła skostniałą dłoń przed siebie, zaklęciem w języku pradawnym, zrozumiałym jedynie dla elfa, wywołał gwałtowny napływ powietrza zwalający przeciwników z nóg w promieniu siedmiu metrów.
- Zabij ich, zabij!- Zaskrzeczała nieznana postać, a głos jego poniósł się jak echo pośród walczących. Później...dosłownie się ulotnił.
Rahela chwile leżała na ziemi jak zahipnotyzowana, głos Angu doszedł doń acz zdążyła zaledwie dźwignąć się na kolana gdyż zaklęcie chwilowo przyblokowało ją.

Ps. Jak się nie znajdzie MG co zrobi tutaj porządek to chyba zrezygnuje. No chyba że to miała być właśnie taka sesja. "Icha! ciachu ciachu i do dom."

Ostatnio edytowany przez Rahela (2009-08-28 13:39:13)

*Calthaniel wstał trzymając się za żebra. Noga krwawiła mu ciągle, a ból był nie do zniesienia. Spojrzał na człowieka i podszedł na odległość dwóch metrów od orka - przywódcy, a ów człowiek był naprzeciw niego, ale za orkiem. Wziął głęboki oddech, co nie było łatwe i krzyknął* Hej Ty! Ciągle żyje, kiepsko Ci poszło! *Po czym spuścił głowę, gdyż ból w jego klatce piersiowej był coraz większy. Może i to było dziwne, ale ork doskonale rozumiał ludzki język...pewnie dlatego też został przywódcą. A może nie rozumiał, ale tylko usłyszał? Cholera wie...faktem jest że spojrzał na niego i zaczął powoli, nie bojąc się ani nie spiesząc iść w stronę elfa. Czerwone oczy błyszczały spod jego hełmu, a klatka piersiowa ruszała sie jak oszalała. Nie mógł ruszać sie zbyt szybko, gdyż miał przebitą stopę. Elf spojrzał na człowieka i znacząco położył dłoń na swej szabli...ork był skupiony na nim, więc mógł zaatakować od tyłu, a wtedy elf szybko by go dobił...lecz czy się uda?*